Ρενέ Γκοσινί – Ζαν Ζακ Σανπέ
Ο μικρός Νικόλας σε νέες περιπέτειες
Εκδόσεις Σύγχρονοι Ορίζοντες
Αυτό το υπέροχο βιβλίο με τις 80 νέες περιπέτειες, μου το έχει χαρίσει ο ανιψιός μου, προφανώς για να μου δώσει ένα μήνυμα. Τώρα στις γιορτές, το βρήκα στη βιβλιοθήκη μου και το διάβασα, γιατί είχα ανάγκη να ξεχαστώ από την καθημερινότητα με ένα βιβλίο ανάλαφρο και, ταυτόχρονα, σοφό.
Με το ανεπανάληπτο χιούμορ του, το έχει γράψει ο ευφυής Ρενέ Γκοσινί (δημιουργός, επίσης του Αστερίξ και του Λούκυ Λουκ). Τα μοναδικά σκίτσα του Ζαν Ζακ Σανπέ ολοκληρώνουν τις σπαρταριστές ιστορίες μιας τρελοπαρέας του σχολείου, που κάνει σκανταλιές και αναστατώνει μαμάδες, μπαμπάδες και δασκάλους.
Οι ογδόντα ιστορίες (όπως και οι προηγούμενες) είναι μικρά περιστατικά από την καθημερινή ζωή του μικρού Νικόλα και της παρέας του. Δεν περιγράφουν περιπέτειες, ούτε δράση, αλλά σπαρταριστά περιστατικά που θα μπορούσαν να συμβαίνουν σε κάθε εποχή, σε κάθε χώρα, σε κάθε γειτονιά. Μπορεί οι ήρωες να είναι παιδιά, οι αναγνώστες όμως αξίζει να είναι ενήλικες. Τα χαρούμενα περιστατικά του βιβλίου απευθύνονται στον παιχνιδιάρικο εαυτό που όλοι κρύβουμε μέσα μας.
Κάθε φορά που συγκρούεται ο κόσμος των μεγάλων και ο κόσμος των μικρών παιδιών, ο αναγνώστης βλέπει ολοκάθαρα τα καλούπια στα οποία συμπιέζεται κάθε παιδί για να ενταχθεί στην κοινωνία.
Οι χαρακτήρες προσφέρουν από μόνοι τους υλικό για τις αντιθέσεις. Και όχι μόνο! Συγκρούσεις, μπουνιές, καβγάδες, προδοσίες και καρφώματα, συμπληρώνουν την ξεκαρδιστική ατμόσφαιρα του βιβλίου.
Κεντρικός ήρωας είναι ο μικρός Νικόλας, ευαίσθητο παιδί με αρχές, που αγαπάει τους γονείς του, εκτιμά τη φιλία και το δίκαιο. Δεν τα πάει καλά στην αριθμητική. Η μαμά του είναι μια απλή νοικοκυρά, ο μπαμπάς του είναι σκληρά εργαζόμενος και ευερέθιστος. Θυμώνει εύκολα. Οι δύο γονείς βάζουν τιμωρίες στον Νικόλα, η χειρότερη από τις οποίες είναι να μη φάει παγωτό και η αμέσως επόμενη να μην μπορεί να πάει σινεμά.
Ο καλύτερος φίλος του Νικόλα είναι ο Αλσέστ, ένα υπέρβαρο αγόρι που μονίμως μασουλάει κάτι. Η παρέα συμπληρώνεται από τον Ρούφους, που ο μπαμπάς του είναι αστυφύλακας – και εκπροσωπεί την εξουσία – ο Ανιάν ο καλύτερος μαθητής, ο χαϊδεμένος της τάξης, για αυτό και αντιπαθής, ο Ζοφρουά, το πλουσιόπαιδο που ο μπαμπάς του, του αγοράζει ό,τι θέλει, ο Εντ, ευέξαπτος που θέλει να δίνει μπουνιές στη μύτη των φίλων του, ο Κλοτέρ που είναι ο πάτος της τάξης, o Ιωακείμ και ο Μεξάν. Επιστάτης του σχολείου, φόβος και τρόμος των παιδιών είναι ο Σουπιάς, που με τη φράση «για κοίτα με στα μάτια» τους επιβάλλεται. Η δασκάλα τους προσπαθεί να τους επιβληθεί, αλλά δεν είναι τόσο αυστηρή. Έτσι, όταν εμφανίζεται ο επιθεωρητής στο σχολείο, βρίσκει τα παιδιά να κάνουν το μάθημα της ζωγραφικής με θέμα ένα μήλο. Όμως ο Νικόλας έχει ζωγραφίσει ένα φρούριο, ο Ιωακείμ ένα αεροπλάνο, ο Αλσέστ μια πίτα, ο Ανιάν ένα χάρτη, ο Κλοτέρ ένα άσπρο χαρτί, ο Μεξάν και ο Ζοφρουά δύο κόκκινα χαρτιά και ο Εντ με τον Ρούφους έχουν ζωγραφίσει μια ναυμαχία.
Με την οξυδέρκεια που τον διακρίνει, ο Γκοσινί περιγράφει και τον κόσμο των μεγάλων, όχι μόνο των μικρών συμμαθητών, με τα μάτια του Νικόλα. Τα χοντρά ανταγωνιστικά αστεία του θείου Ευγένιου με τον μπαμπά, τις παρεξηγήσεις των συγγενών στο τραπέζι γενεθλίων της γιαγιάς, τη μπέιμπι σίττερ που αποκοιμήθηκε αντί να προσέχει τον Νικόλα, τον παράξενο γείτονα κύριο Κουτρεπλάκ που, αφού καυγάδισε με τον μπαμπά του Νικόλα, μετά, σιγά-σιγά, ζήτησε και δανείστηκε όλη την εργαλειοθήκη του. Γιατί και οι μεγάλοι, τελικά, φέρονται σαν παιδιά.
Το βιβλίο είναι χορταστικό, με 661 σελίδες, ξεκαρδιστικό, σου φτιάχνει τη διάθεση. Μπορεί να σου θυμίσει κάποιες παιδικές σου εμπειρίες, αλλά το σημαντικότερο είναι ότι σου παρουσιάζει την κοινωνία με έναν τραγελαφικό τρόπο, που μόνο ο ιδιοφυής Ρενέ Γκοσινί έχει την ικανότητα να το κάνει.
Θαυμάσιο! Αξιόλογο! Εξαιρετικό!