ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ

Κατερίνα Τσεμπερλίδου, συγγραφέας, blogger, inspirational speaker, με μια βαλίτσα στο χέρι, πολυπράγμων, νονά, βιβλιοφάγος, πεζοπόρος

Πώς ήρθα στον κόσμο

Οι παππούδες μου από τη μητέρα μου κατάγονται από τη Βούρμπιανη Κονίτσης και του πατέρα μου από τα χωριά Κορόνυξα και Σαραντάρ της Τραπεζούντας.

Οι γονείς μου γνωρίστηκαν στην Πάτρα, όπου ζούσαν οι οικογένειές τους, και στη συνέχεια, αφού παντρεύτηκαν μετακόμισαν στην Κρήτη για τη δουλειά του πατέρα μου. Εκεί με συνέλαβαν.

Εγώ, αποτέλεσμα μεγάλου και διαχρονικού έρωτα, ήμουν δευτερότοκη στη σειρά, μετά την αδελφή μου Μαριάννα.

BIOGRAFIKO-KATERINAS1

Η μητέρα μου με γέννησε στην Πάτρα γιατί 1. Ήταν το σπίτι της (στην περιοχή Αρόη) και η οικογένειά της και 2. Γιατί στην ίδια κλινική και στον ίδιο μαιευτήρα είχε γεννήσει μερικά χρόνια πριν την αδελφή μου.

Όταν έγινα σαράντα ημερών, οι γονείς μου με πήραν βρέφος στην Κρήτη και ζήσαμε στη Σούδα για ένα χρόνο.

Είναι φανερό πώς για τη γέννησή μου, συνέβαλε γεωγραφικά η μισή Μεσόγειος και ο Εύξεινος Πόντος μαζί.

Τα πρώτα μου βήματα

Έγιναν στο καράβι της γραμμής Πειραιάς – Ρόδος με μεγάλη θαλασσοταραχή, πηγαίνοντας στη νέα εργασία του πατέρα μου και στο νέο μας σπίτι στη Ρόδο. Το καράβι έγερνε μία αριστερά και μία δεξιά και εγώ προσπαθούσα να ισορροπήσω. Στο νησί της Ρόδου μείναμε τρία χρόνια και μετά εγκατασταθήκαμε στην Αθήνα. Τα οικογενειακά μας άλμπουμ είναι γεμάτα από φωτογραφίες σε εκδρομές στο Φαληράκι, στις Πεταλούδες, στο Λιμάνι και πάντα στο σπίτι μας οι αφηγήσεις από την εποχή εκείνη ήταν γεμάτες από ολοζώντανες, ευχάριστες αναμνήσεις, που επαναλαμβάνονταν ξανά και ξανά.

Σχολείο

Φοίτησα στο 101ο Δημοτικό Σχολείο και μετά στο εξατάξιο 16ο Γυμνάσιο, στο τέρμα Πατησίων. Παράλληλα, επί 7 χρόνια έκανα μαθήματα Γαλλικών στο Institut Francais d’ Athènes, Annexe de Patissia. Ήμουν πολύ καλή μαθήτρια αλλά το σχολείο με καταπίεζε. Τα σημαντικότερα πράγματα, τα έχω μάθει στη ζωή μόνη μου, μετά την επίσημη εκπαίδευσή μου, σαν αυτοδίδακτη μέσω workshops, βιβλίων, σεμιναρίων, coaches, ομιλιών, συνεδρίων. Η εκπαίδευση δε σταματά ποτέ. Απορροφώ σαν σφουγγάρι τα καινούργια. Δεν έχει περάσει μέρα της ζωής μου που να μην έχω μάθει κάτι. Αγγλικά, management, προσωπική ανάπτυξη, τεχνολογία. Είμαι αιώνια μαθήτρια. Πιστεύω ότι αν νομίσω ότι τα ξέρω όλα, θα αρχίσω να γερνάω (όχι να μεγαλώνω, να γερνάω).

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Καλοκαίρια

Τρεις ημέρες την εβδομάδα Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή, μαζί με άλλα γειτονόπουλα, οι μαμάδες μας μας έστελναν για μπάνιο με το πούλμαν της γειτονιάς στο Καβούρι. Τις Τετάρτες το απόγευμα το πούλμαν μας πήγαινε ή στην Ανάβυσσο ή στο Αυλάκι.

Τις υπόλοιπες μέρες, μαζί με την αδελφή μου κόβαμε τα φύλλα από τα τετράδια που είχαν περισσέψει από τα μαθήματα της χρονιάς και φτιάχναμε νέα τετράδια, στα οποία γράφαμε τις δικές μας ιστορίες, τις οποίες εικονογραφούσαμε. Τοποθετούσαμε και τους διαλόγους σε “φούσκες” όπως τα καρτούν.

Μερικά καλοκαίρια, πηγαίναμε για διακοπές στο σπίτι της μητέρας μου στην Αρόη, στην Πάτρα, και από κει για θαλασσινά μπάνια μαζί με τα ξαδέλφια μας στην Τερψιθέα, στην Πάτρα. Περνούσαμε φανταστικά, ζώντας σε μια μεγάλη σκηνή, στην παραλία. Κάτω από το δρόμο – χωματόδρομο – έσκαγε η θάλασσα. Στην πίσω πλευρά της σκηνής μας, απλωνόταν ένας μεγάλος βάλτος με γυρίνους και βατράχια, σημείο έλξης και τόπος περιπέτειας για όλους εμάς που το εξερευνούσαμε καθημερινά, ακόμα και με τίμημα να χάνουμε τις σαγιονάρες μας στο βούρκο.

Το πρωί περνούσε ένα αυτοκίνητο με τον “ψωμά” που πουλούσε καρβέλια ψωμί και, μετά, ένα άλλο με το μανάβη. Δεν ξεχνώ ποτέ τη γεύση της ζεστής φέτας ψωμί, αλειμμένης με βούτυρο και μέλι.

Κάθε δύο–τρεις μέρες οι κάτοικοι εκεί, που ήταν ψαράδες, άπλωναν τράτα και μάζευαν τα δίχτυα από τη στεριά. Όλοι εμείς, τα ξαδέλφια, τρέχαμε με μικρά διχτάκια να μαζέψουμε τα ψάρια που περίσσευαν από τα δίχτυα των ψαράδων για να τα πάμε πεσκέσι στη θεία μου να μας τα τηγανίσει. Γυρίζαμε στην Αθήνα μαύρα, κατάμαυρα, μαυροτσούκαλα παιδάκια από την ζωή στον καθαρό αέρα και στον ήλιο.

Πανεπιστήμιο

Μετά από μια κοπιαστική χρονιά με διάβασμα, καθημερινό φροντιστήριο και επιστροφή στο σπίτι στις 11 το βράδυ, πέρασα με επιτυχία τις εξετάσεις και έγινα δεκτή στη Νομική Σχολή Αθηνών. Ήταν μεγάλη η περηφάνεια μου γιατί πέρασα με την πρώτη και μάλιστα στην Αθήνα!

Τα μαθήματα μου φαινόντουσαν βαρετά, ήθελα κάτι πιο δημιουργικό, πιο συναρπαστικό. Έψαχνα να βρω τι άλλο μπορούσα να κάνω παράλληλα με τη Νομική. Ένας φίλος μου, μου σύστησε να γίνω κειμενογράφος στη διαφήμιση μια και ήμουν καλή στο γράψιμο.

Διαφήμιση

Ενώ βρισκόμουν στο τρίτο έτος της Νομικής και αφού ο φίλος μου, μου έμαθε κάποιες βασικές πληροφορίες για τη διαφήμιση και μου έδωσε να διαβάσω και μερικά βιβλία στα αγγλικά, είδα μια αγγελία στην εφημερίδα. Σε αυτήν, η ΑΔΕΛ, η σημαντικότερη εταιρία της εποχής, ζητούσε κειμενογράφο. Έστειλα ένα βιογραφικό, μου πήρε συνέντευξη ο ιδιοκτήτης της εταιρίας και με προσέλαβαν την άλλη μέρα.

Η πρώτη μου δουλειά ήταν να γράφω τίτλους για καταχωρίσεις και bodycopy, το κείμενο της καταχώρισης. Σενάρια δεν μου ανέθεταν να γράφω στην αρχή γιατί ήμουν νέα και άπειρη.

BIOGRAFIKO-KATERINAS3

Το διαφημιστικό μου έργο

Όλη μου την ενήλικη ζωή την πέρασα στη διαφήμιση και στην ΑΔΕΛ, πριν καν να έχω εκλογικό βιβλιάριο και δικαίωμα ψήφου, ήμουν στέλεχος της ΑΔΕΛ. Στη διαφήμιση έγινα η νεότερη Creative Director στην Ελλάδα.

Δημιούργησα πολλές καμπάνιες για προϊόντα, υπηρεσίες ή εταιρίες. Μερικά από τα slogan που έγραψα είναι το «Γάλατα υπάρχουν πολλά, ΝΟΥΝΟΥ όμως ένα»,, «Et voila Georges», «ΙΟΝ Αμυγδάλου – η πρώτη σου αγάπη και παντοτινή», «Μ’ ένα Άρλεκιν, ξεχνιέμαι», «ΙΟΝ για πάντα», «Και ΝΟΥΝΟΥ και light». Έχω υπηρετήσει τη διαφήμιση, με τον ίδιο ενθουσιασμό, μέσα από τη θέση κειμενογράφου, Δημιουργικού Διευθυντή, Αντιπροέδρου και Προέδρου στην Adel Saatchi & Saatchi καθώς και εθελοντικά, σε δημόσιες εκλεγμένες θέσεις στα Διοικητικά Συμβούλια στην Ένωση Εταιριών Διαφήμισης Επικοινωνίας, στο Συμβούλιο Ελέγχου Επικοινωνίας και στο Ινστιτούτο Επικοινωνίας.

Έχω δουλέψει με πάθος για μάρκες, υπηρεσίες, κοινωνικούς σκοπούς, γνωρίζοντας από κοντά τους σημαντικότερους Έλληνες επιχειρηματίες, στελέχη εταιριών, σκηνοθέτες, φωτογράφους, καλλιτέχνες, παραγωγούς και έχοντας γνωρίσει από κοντά μερικά από τα σημαντικότερα ονόματα του διεθνούς διαφημιστικού στερεώματος όπως τον Maurice Saatchi, τον Paul Arden, τον Tim Bell, τον Bob Isherwood, τον Kevin Roberts, όσο βρισκόμουν Πρόεδρος της Adel Saatchi & Saatchi.

Βραβεύτηκα πολλές φορές για τη δημιουργικότητα των δουλειών μου σε φεστιβάλ της Ελλάδας και του εξωτερικού. Clio, Cannes, Ελληνικό Φεστιβάλ, Astrid. Όσο ήμουν Executive Creative Director, η ομάδα μου κέρδισε 324 δημιουργικά βραβεία, ανάμεσα στα οποία το μοναδικό στην Ελλάδα Χρυσό Λιοντάρι των Καννών, την ύψιστη διάκριση από το Φεστιβάλ Δημιουργικότητας στις Κάννες.

Μετά την αλλαγή ιδιοκτησίας της ΑΔΕΛ, το 2008, το ταξίδι μου στη διαφήμιση τελείωσε το 2011. Φαντάζομαι ότι ποτέ δεν θα ξαναεργαστώ στη διαφήμιση. Αν και… ποτέ μη λες ποτέ!

Για το διάβασμα

Ανακάλυψα το διάβασμα σε ηλικία 6 ετών. Η νονά μου, μου χάρισε την παραμονή Πρωτοχρονιάς το βιβλίο «Τα 30 διαλεχτά παραμύθια», Εκδόσεις Παπαδημητρίου, και ένας κόσμος μαγικός, ξετυλίχθηκε μπροστά μου. Τότε κατάλαβα τη δύναμη της φαντασίας που δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος.

Από τότε αγάπησα το διάβασμα. Στο σχολείο περίμενα πώς και πώς να έρθει το καλοκαίρι για να διαβάσω λογοτεχνία. Κάθε μυθιστόρημα ήταν για μένα μια πόρτα για ένα καινούργιο ταξίδι, άλλοτε στον κόσμο των φτωχών του 19ου αιώνα, άλλοτε των εξερευνητών του Νέου Κόσμου του 15ου αιώνα, άλλοτε στον κόσμο της αγγλικής αριστοκρατίας και των συμμοριών της Αγγλίας του 18ου αιώνα και άλλοτε σε ζωές και σε συνθήκες που δεν υπήρχε περίπτωση να ζήσω εγώ.

Τα βιβλία πάντα με μάγευαν. Θυμάμαι τον εαυτό μου μονίμως να διαβάζω ένα βιβλίο είτε στις παραλίες, είτε στα ταξίδια, είτε σε μια ήσυχη γωνιά.

Όταν λατρεύεις το διάβασμα, κάποια στιγμή θέλεις και συ να δώσεις το δικό σου στίγμα. Οπότε θέλησα και γω να γράψω. Όμως για πολύ καιρό καταπίεσα αυτή μου την ανάγκη γιατί, μέσα στο χώρο της διαφήμισης, ορισμένοι επιτυχημένοι guru της εποχής διέδιδαν ότι «όποιος γράφει βιβλία είναι αποτυχημένος διαφημιστής». Φοβήθηκα, λοιπόν, και εγώ μην κολλήσω αυτήν την άσχημη ρετσινιά και αγνόησα την εσωτερική μου φωνή που ήθελε απεγνωσμένα να με κάνει και συγγραφέα.

Τα βιβλία μου

Κάποια στιγμή, διάβασα το βιβλίο «Τα ψάθινα καπέλα» της Μαργαρίτας Λυμπεράκη (εκδόσεις Καστανιώτη). Εκείνη τη στιγμή αποφάσισα ότι θα γράψω το δικό μου βιβλίο.

Ένιωσα την ανάγκη να εκφραστώ, με την υπογραφή μου, παρατηρώντας και σχολιάζοντας την κοινωνία. Στη διαφήμιση, οι ιδέες μας χαρίζονται στις μάρκες, οι οποίες και υπογράφουν τις διαφημιστικές ιστορίες που διηγούμαστε. Στα βιβλία, υπογράφει ο εαυτός μας. Έχω γράψει έντεκα βιβλία με ελευθερία να εκφραστώ σε διαφορετικά είδη, όχι μόνο σε ένα. Νουβέλα, συλλογές διηγημάτων, μυθιστόρημα, δοκίμια, συλλογή άρθρων.

Συνήθως, λόγω της έντονης και απαιτητικής δουλειάς σε χρόνο και ενέργεια στη διαφήμιση, έγραφα κλέβοντας χρόνο από οπουδήποτε. Στις πτήσεις των αεροπλάνων, στις βεράντες των ξενοδοχείων, σε διακοπές, στην ησυχία της νύχτας και με το υστέρημα του χρόνου μου, πάντα θυσιάζοντας κάτι από τον προσωπικό μου χρόνο. Αντί να πάω σινεμά, αντί να περάσω από κάποιο μπαρ, αντί να βγω για φαγητό με φίλους σε ταβέρνα, θυσιάζοντας τον ελεύθερο χρόνο μου από τα Σαββατοκύριακα.

Το πρώτο μου βιβλίο ήταν η νουβέλα «Έτσι για καφέ και κουβέντα» που εκδόθηκε πρώτη φορά από τις εκδόσεις «Αδάμ», και μετά, ξαναεκδόθηκε για δεύτερη φορά από τους Μοντέρνους Καιρούς. Στη συνέχεια, έγραψα τη συλλογή διηγημάτων «Όχι πια sex, μόνο φίλοι». Το βιβλίο δημιούργησε σάλο και ο τίτλος του έγινε μέρος της ελληνικής γλώσσας, και αφομοιώθηκε σαν φράση που χρησιμοποιείται στην καθημερινή γλώσσα.

Το πρωί της ημέρας που παρουσιάσαμε το βιβλίο αυτό, έκλεισε η φωνή μου. Χρειάστηκε να κάνω εισπνοές με ευκαλυπτέλαιο για να μπορέσω να μιλήσω στην παρουσίαση.

Το βιβλίο «Η ευτυχία είναι απόφαση», είναι το πρώτο της σειράς για την ευτυχία και είναι γραμμένο σαν δοκίμιο. Ξεκίνησα να το γράφω στο Κεμπέκ του Καναδά έναν Αύγουστο που βρισκόμουν εκεί διακοπές. Στην πρώτη του μορφή είχε 16 σελίδες και το τελείωσα σε τρεις μέρες. Στη συνέχεια το ξανάγραψα με λεπτομέρειες. Η αρχική του μορφή γράφτηκε σε ένα υπέροχο notebook που μόλις είχα αγοράσει από τη Βοστώνη.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Για τα notebooks μου

Ξεκίνησα με τα notebooks από τη διαφήμιση. Κρατούσα στις σελίδες τους, ημερολόγιο, με όλες τις αποφάσεις των συναντήσεών μας, όλες τις ιδέες μου, όλες τις λίστες με τις εκκρεμότητές μου. Έχω μια συλλογή με τέτοια notebook. Μέσα σε αυτά βρίσκεται όλη η ιστορία μου στη διαφήμιση.

Αγοράζω ή παραγγέλνω notebooks από το Barnes & Noble, το Amazon, το Ording & Reda, το Aspinal of London, το Smythson, το Books etcetera, το Selfridges’, το Bookbinder.

Ανάλογα με το περιεχόμενο που έχω στο νου μου να αναπτύξω, αποφασίζω ποιο notebook του ταιριάζει και το επιλέγω. Το notebook είναι πηγή έμπνευσης για μένα. Σαν να με βοηθάει να εκφραστώ.

Έχω μια μεγάλη συλλογή από άγραφα notebooks που περιμένουν να γεμίσουν με ιστορίες. Τα αγοράζω στα βιβλιοπωλεία ή τα παραγγέλνω στα sites του εξωτερικού. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μου τα φέρνουν σαν δώρο από τις πέντε ηπείρους φίλοι μου, που ξέρουν πόσο πολύ με εμπνέουν για να γράψω.

Για επικοινωνία και για την παρουσία μου στα κοινωνικά δίκτυα, έχω ένα iPad που με βοηθάει να είμαι διαρκώς “on the go”. Μπορώ να φεύγω, να βγαίνω, να λείπω, χωρίς να παύω να έχω επαφή με τον ιστότοπό μου, τους φίλους μου, τις επαφές μου.

Τα Domain Names μου

Άλλοι τρελαίνονται για οικόπεδα. Εγώ για διευθύνσεις στον κυβερνοχώρο. Θεωρώ τις ηλεκτρονικές διευθύνσεις που συγκεντρώνω τα τελευταία οχτώ χρόνια ανεκτίμητη περιουσία!!! Έχω κατοχυρωμένες μοναδικές διευθύνσεις για τα αγαπημένα μου θέματα: για βιβλία, για την ευτυχία, για την Ελλάδα.

Αν ψάχνετε ένα συναρπαστικό όνομα και δεν το βρίσκετε, μήπως το έχω κατοχυρώσει εγώ;

BIOGRAFIKO-KATERINAS5

Ο ιστότοπος www.tsemperlidou.gr

Το 2008, δημιούργησα έναν ιστότοπο που φιλοξενεί τα βιβλία μου. Ήταν ενημερωτικός. Παράλληλα, δημιούργησα και έναν δεύτερο ιστότοπο, αφιερωμένο στην ευτυχία με το όνομα www.missionhappiness.gr – Αποστολή ευτυχία. Άλλωστε ειδικά για την ευτυχία έχω γράψει 5 βιβλία. Στο τέλος του 2011 ένωσα τους δύο ιστότοπους και, έτσι, δημιούργησα έναν καινούριο που φιλοξενεί και τα δυο θέματα: τα βιβλία μου (και τις δραστηριότητές μου σαν συγγραφέας) και τα κείμενά μου για την ευτυχία. Πιστεύω ότι μπορούμε να συμβάλουμε σε μια καλύτερη, πιο χαρούμενη, πιο ευτυχισμένη κοινωνία και θεωρώ αποστολή του ιστότοπου www.tsemperlidou.gr και δική μου προσωπικά, να βοηθήσουμε τους ανθρώπους να έχουν μια πιο ευτυχισμένη, γεμάτη ζωή, πραγματοποιώντας όλοι τα όνειρά μας.

Η επισκεψιμότητά μας συνεχώς αυξάνεται, παράλληλα, αυξάνονται και οι φίλοι που συμμετέχουν γράφοντας με ενθουσιασμό σε τακτική βάση ή που στέλνουν κείμενά τους για δημοσίευση, επειδή έχουν την ανάγκη να εκφραστούν. Θέλω να τους ευχαριστήσω όλους, και αυτούς που βρίσκονται στην Ελλάδα αλλά και ορισμένους στα πέρατα της οικουμένης, Κίνα, Αυστραλία, Αμερική. Ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου εσάς, τους αναγνώστες του ιστότοπου, που είστε παρέα μας αυτά τα χρόνια, που μας διαβάζετε, μας διαδίδετε και που μας στηρίζετε από την πρώτη στιγμή της δημιουργίας μας.

Το Motto μου

“Για πάντα 28” ή “she is getting better, not older”. Όταν σκέφτεσαι με τον ενθουσιασμό, τα ενδιαφέροντα και τη δίψα για τη ζωή των 28, είσαι πάντα νέος μέσα στην ψυχή.