ΒΙΒΛΙΟ – Μυθιστόρημα

Σαρίτα Χάϊμ

Ξεκόλλα

Εκδόσεις Γαβριηλίδης

Η Σαρίτα Χάϊμ είναι πρωτοεμφανιζόμενη συγγραφέας. Ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα. Ενδιαφέρον, πρωτότυπο και καλογραμμένο όσο δεν φαντάζεσαι!

Ηρωίδα της είναι η Ανθώ, μια παχουλούτσικη, παραιτημένη και παθητική νοσοκόμα που ζει στη σκιά της φίλης της, Ναταλίας. Η Ναταλία είναι το αντίθετο της Ανθώς: όμορφη, έξυπνη, φιλόδοξη, άπληστη και…..ανεμοστρόβιλος! Από όπου περνάει, παρασύρει τα πάντα στο πέρασμά της.

Παρότι φίλες, (η Ναταλία που βάζει στόχο έναν άντρα κάθε φορά και τον κατακτάει), δεν διστάζει να προδώσει ακόμα και την παιδική της φίλη Ανθώ, προκειμένου να κατακτήσει έναν ακόμα στόχο της. Αυτό το γεγονός προκαλεί την αφύπνιση της Ανθώς, που αντιλαμβάνεται τη σκοτεινή πλευρά της «φίλης» που είχε από μικρή. Θα ξεκολλήσει ποτέ από κοντά της; Ή η μοίρα θα φέρει την ανατροπή;

Όμως στη ζωή υπάρχει το κάρμα, το Σύμπαν, ο νόμος του δώσε – πάρε και η Ναταλία μένει έγκυος από τον επιτυχημένο, λαμπερό και παντρεμένο εραστή της.

Και όχι μόνο αυτό. Οι δυο τους παθαίνουν ένα τραγικό ατύχημα, νύχτα μέσα στο ίδιο αυτοκίνητο.

Τι θα αποφασίσει η μοίρα; Τι θα συμβεί στη Ναταλία και το μωρό; Θα ζήσουν ή όχι;

Το τέλος θα το διαβάσεις στο βιβλίο. Ένα μεγάλο μέρος της πρωτοτυπίας αλλά και της ανθρωπιάς – που είναι το μήνυμα της συγγραφέως – καθορίζονται από τα γεγονότα
του τέλους. Από το ρόλο που παρ’ ολίγο θα παίξει η Ανθώ, όντας μια γενναιόδωρη καρδιά.

Μου αρέσουν τα βιβλία που τα κεφάλαιά τους δεν είναι αριθμοί αλλά τίτλοι, οι οποίοι προσδιορίζουν το περιεχόμενό τους, όπως μερικοί από τους τίτλους κεφαλαίων του βιβλίου «Ξεκόλλα». «Μαύρα μαλλιά», «Η Ερασμία και η προσωπική της κακοκαιρία», «Το φιλί», «Φοβού τους Δαναούς».

Το βιβλίο αποτελείται από 275 καλογραμμένες σελίδες. Μεστοί διάλογοι. Πειστικοί χαρακτήρες. Ενδιαφέρουσα γλώσσα χωρίς «λαϊκίζουσες» εκφράσεις. Πουθενά δεν πλατειάζει για να τραβήξει τις σελίδες.

Γι’ αυτό το βιβλίο είναι γεμάτο από εικόνες και δράση. Και καλοδουλεμένα κείμενα. Σας παραθέτω μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα:

«Για μια φορά ακόμη, η Ναταλία είχε διεισδύσει με μια κίνηση σε έναν κόσμο που εγώ περίμενα καρτερικά έξω από την πόρτα για να μπω, χτυπώντας τη στο τέλος με βρόντο στα μούτρα μου»

«Ο καθένας είχε δικαίωμα στη στήριξη του δικού του κόσμου»

«Ένα τίποτα είσαι, ένα σκουπίδι. Μια άχρηστη φάλαινα που μόνο να ντρέπεσαι μπορείς γι’ αυτή. Ούτε ο οίκτος που σου χάριζα μέχρι σήμερα σου αξίζει. Χάσου από μπροστά μου, γελοία».

Η ιστορία δεν μοιάζει με μυθιστόρημα αλλά με μια αληθινή ιστορία! Θα το διαβάσεις και θα νομίσει ότι κάνεις ένα ταξίδι μέσα από τις σελίδες του!