Μένιος Σακελλαρόπουλος

Πικρό γάλα

Εκδόσεις Ψυχογιός

Ένα σπαρακτικό, οδυνηρό μυθιστόρημα που το κάνει πιο οδυνηρό το γεγονός ότι είναι αληθινή ιστορία.

Ήρωες της ιστορίας είναι δύο μικρά ορφανά που γίνονται φίλοι, ζώντας σε ορφανοτροφείο κάτω από τραγικές συνθήκες στις παιδουπόλεις της Φρειδερίκης στο Ζηρό. Ο Φώτης και ο Διονύσης έχουν σταλεί εδώ από τις οικογένειές τους για να γλυτώσουν το θάνατο από την πείνα. Όμως, μαζί με το ψωμί, τους περιμένει η σκληρότητα, η απάνθρωπη πειθαρχία, οι προσευχές εννιά φορές την ημέρα, ο εξευτελισμός στις αταξίες και το ξύλο. Τα δυο παιδιά γίνονται αδελφοποιτοί, παραδέλφια.

Ο Φώτης, που έχει χάσει τον πατέρα του από νάρκη, είναι ένα οργισμένο αγρίμι, θυμωμένο με τους επιτηρητές του, τη μάνα του που τον εγκατέλειψε εκεί, την έλλειψη ελευθερίας, την απώλεια της αθωότητας των παιδικών του χρόνων. Τα δυο παιδιά, Φώτης και Διονύσης, χάνονται στο χρόνο, αφού ο Φώτης, ανεπιθύμητος παντού, στέλνεται αρχικά στην Κεφαλονιά και μετά στα Γιάννενα, σε διάφορα ιδρύματα, από τα οποία πάντα προσπαθεί να το σκάσει.

Η ζωή του Φώτη, μέσα από την πένα του συγγραφέα, μοιάζει με παραμύθι στα χρόνια του Ντίκενς. Η φτώχεια και η ανέχεια μεταμορφώνουν τον άνθρωπο σε ένα κυνηγημένο ζώο.

Όμως ο Φώτης είναι ένας ωκεανός δημιουργικότητας, όρεξης για προσφορά, δίψας για αγάπη. Η διαδρομή του στη ζωή, χάρη στα προσωπικά του κίνητρα και η εξέλιξή του σε ευεργέτη των Ιωαννίνων, προκαλεί στον αναγνώστη έκπληξη και θαυμασμό.

Το βιβλίο δεν μπορείς να το αφήσεις από τα χέρια σου. Και, παρότι ο ήρωας έχει αφηγηθεί τη ζωή του στον συγγραφέα, η εξαιρετική γραφή του Μένιου Σακελλαρόπουλου έχει τη δύναμη των συναισθημάτων, τις λεπτομέρειες και τη συνεχή ροή, σαν να αφηγείται τη δική του βιογραφία.

Συναρπαστικό, οδυνηρό, σπαρακτικό αλλά και τόσο συναισθηματικό. Σε αφήνει με μια γεύση ελπίδας, ότι παρά τα όσα υποφέρει στη ζωή του ο άνθρωπος, πάντα μπορεί να γίνει κάτι καλό, όπως ο πονεμένος, υπέροχος Φώτης.

Η ιστορία του Φώτη καλύπτει όλα τα ιστορικά γεγονότα της μεταπολεμικής Ελλάδας. Οι παιδουπόλεις της βασίλισσας Φρειδερίκης, ήταν ένα άγνωστο για μένα ιστορικό γεγονός που κάλυπτε τα χρόνια μετά τον Εμφύλιο, όταν με την πρόνοια της βασίλισσας και χρήματα του κράτους, οργανώθηκαν ορφανοτροφεία για να γλυτώσουν από το θάνατο της πείνας τα φτωχά Ελληνόπουλα και να τους μάθουν μια τέχνη. Σε ένα ορφανοτροφείο σαν αυτά, διαδραματίζεται και η ιστορία που καταγράφει ο Μένιος Σακελλαρόπουλος.

Οι συνθήκες, βέβαια, που επικρατούσαν στις παιδουπόλεις ήταν απολυταρχικής πειθαρχίας. Έτσι, ανάλογα με το χαρακτήρα τους, άλλα παιδιά ένιωθαν ευγνωμοσύνη που σώθηκαν από την πείνα και την ανέχεια και άλλα, ένιωθαν μίσος για όσα πέρασαν εκεί.

Σου το συστήνω γιατί θα σε κάνει να νιώθεις άνθρωπος. Που όλα τα αντέχει και όλα τα μπορεί.

Πηγή: www.tsemperlidou.gr