Σιμόν Ντε Μποβουάρ
Οι αχώριστες
Εκδόσεις Ψυχογιός
Με πολλή χαρά σας παρουσιάζω σήμερα ένα βιβλίο της κλασικής λογοτεχνίας, από τη σειρά «Τα κλασικά», των εκδόσεων Ψυχογιός.
Τιμώντας την Ημέρα της Γυναίκας θέλω να τιμήσω μια γυναίκα που υπήρξε μπροστά από την εποχή της. Ήταν αιρετική, ασυμβίβαστη, παρορμητική, φεμινίστρια, έζησε σε έναν «ανοιχτό» γάμο και αναζήτησε τον έρωτα σε ένα ευρύ φάσμα εμπειριών, ετερόφυλων και ομοφυλόφιλων.
Η Σιμόν Ντε Μποβουάρ είναι διάσημη συγγραφέας και μούσα του φιλόσοφου Ζαν Πολ Σαρτρ. Έγραψε τη νουβέλα «Οι αχώριστες» εις ανάμνηση της αγαπημένης της παιδικής φίλης Ελιζαμπέτ (Ζαζά) Λακουάν. Μάλιστα, η πρώτη δημοσίευση του έργου αυτού της Ντε Μποβουάρ, έγινε 66 χρόνια μετά την ολοκλήρωσή της και είναι καθαρά αυτοβιογραφική.
Στο αφήγημά της, η συγγραφέας έχει αλλάξει μεν τα ονόματα, αλλά η αλήθεια είναι φανερή, αφορά τις ζωές δυο κοριτσιών και της διαδρομής που ακολούθησαν, από την παιδική ηλικία προς την ενηλικίωση.
Γνωρίστηκαν στα θρανία ενός αυστηρού καθολικού σχολείου, στο οποίο φοιτούσαν μόνο κορίτσια καλών οικογενειών.
Όντως οι δυο φίλες έδεσαν μεταξύ τους και έγιναν αχώριστες. Ανέπτυξαν μια λατρεία η μία για την άλλη, πλατωνική όμως, που μέσα στο αυστηρά καθολικό και καταπιεστικό περιβάλλον τους, γεμάτο απαγορεύσεις, δεν αφέθηκε να φανερώσει την συνειδητοποιημένη ερωτική φιλία, που καταπνίγεται πριν καν εκδηλωθεί.
Οι μητέρες και οι οικογένειες παίζουν το ρόλο του δήμιου που επιβάλλουν τον καθωσπρεπισμό. Τα συναισθήματα των γυναικών δεν μετράνε. Η καρδιά δεν μετράει. Μόνο η θέληση των γονιών.
Στη νουβέλα παρακολουθούμε τις συγκρούσεις που ζουν τα δύο κορίτσια, ανάμεσα στις πνευματικές και προσωπικές τους αναζητήσεις, και στην υποταγή της θέλησής τους στην αυταρχική μητέρα, που αγαπούν.
Σε ένα από τα καλοκαίρια που περνούν χρόνο με την οικογένεια, η Ζαζά αυτοτραυματίζεται για να μην μετέχει σε μια γιορτή. Η μητέρα της ορίζει ποιους άντρες θα αγαπήσει η κόρη της και ποιους όχι, με αποτέλεσμα η νεαρή κοπέλα να θρηνεί χαμένους έρωτες και να στερείται τη χαρά της ζωής και τη χαρά να είναι ο εαυτός της.
Στο τέλος, η Ζαζά θα πεθάνει νεότατη, στα 22 της χρόνια, από ιογενή εγκεφαλίτιδα. Τραγική στιγμή, αφού έχει μόλις πάρει το θάρρος να διεκδικήσει τον έρωτά της με τον Πασκάλ.
Μια δραματική, συγκινητική ιστορία 151 σελίδων γεμάτη με συγκρούσεις για όσα δικαιούται να ζήσει ελεύθερα κάθε άνθρωπος, και όσα πρέπει να θυσιάσει και να στερηθεί μια γυναίκα, επειδή το επιβάλει η κοινωνία και ο καθωσπρεπισμός. Το θλιβερότερο στοιχείο όλων είναι ότι τα στερείται, έχοντας δήμιο την ίδια του την οικογένεια.
Ένα μικρό λογοτεχνικό αριστούργημα, γεμάτο από δυνατά αισθήματα και τον αγώνα των γυναικών να μπορούν να είναι ο εαυτός τους.
