Agatha Christie
Πέντε μικρά γουρουνάκια
Εκδόσεις Ψυχογιός
Τα μυθιστορήματα της Άγκαθα Κρίστι είναι όπως το σκάκι. Σου ακονίζουν το μυαλό. Το θέμα δεν είναι ο φόνος, αλλά η λύση του μυστηρίου πίσω από το φόνο, χωρίς τα σημερινά εγκληματολογικά βοηθήματα, μόνο με ένα καλά ακονισμένο μυαλό.
Γι’ αυτό και τα βιβλία της συναρπάζουν τον αναγνώστη που πασχίζει να διαβάσει τα σημάδια. Όπως αυτό εδώ, που εξιστορεί μια πρωτότυπη αναζήτηση δολοφόνου, περιγράφοντας πέντε χαρακτήρες, πέντε διαφορετικές ψυχολογίες χαρακτήρων και τα κίνητρά τους, δεκαέξι χρόνια μετά το φόνο.
Ο Ηρακλής Πουαρό, ο κεντρικός ήρωας και ντετέκτιβ της Άγκαθα Κρίστι, αναλαμβάνει μια περίεργη υπόθεση. Να λύσει το μυστήριο που κρύβει μια επιστολή. Η νεαρή Κάρλα αναθέτει στον Πουαρό να βρει ποιος πραγματικά δολοφόνησε τον πατέρα της, το διάσημο ζωγράφο Άμιας Κρέιλ, 16 χρόνια πριν. Τότε κατηγορήθηκε, δικάστηκε για το φόνο του, και καταδικάστηκε, η μητέρα της, η οποία πέθανε στη φυλακή. Όμως, πριν πεθάνει, άφησε στην κόρη της ένα γράμμα, στο οποίο επιβεβαιώνει ότι δεν ήταν εκείνη η δολοφόνος.
Πώς μπορεί να βρεθεί ο πραγματικός δολοφόνος χωρίς καν να γίνει αναψηλάφηση της δίκης; Στόχος της νεαρής Κάρλας είναι να αποκαταστήσει τη μνήμη της μητέρας της, η οποία, αν και είχε αρνηθεί τη δολοφονία, όμως το έκανε με χλιαρό τρόπο. Γιατί, άραγε;
Ο Ηρακλής Πουαρό αρχίζει να ξετυλίγει το κουβάρι των γεγονότων πίσω στο χρόνο, παίρνοντας συνεντεύξεις από τα πέντε πρόσωπα του στενού περιβάλλοντος της Κάρολαϊν Κρέιλ, τους πέντε υπόπτους, ανάμεσα στους οποίους, κάποιος μένει ατιμώρητος.
Στο μυαλό του Πουαρό έρχεται ένα παιδικό τραγούδι για πέντε γουρουνάκια και η συγγραφέας τα ταυτίζει με τους πέντε υπόπτους που βρίσκονται ακόμα ελεύθεροι και άσπιλοι.
Δύσκολο το πρόβλημα για τον Πουαρό, ίσως από τις πιο δύσκολες υποθέσεις φόνου από όσες είχε αναλάβει ποτέ να διεκπεραιώσει ο διάσημος ντετέκτιβ.
Η ιστορία δεν έχει τόσο πλοκή, όσο αναζήτηση αναμνήσεων. Μέσα στις λεπτομέρειες των αναμνήσεων της ίδιας ιστορίας – από πέντε διαφορετικές σκοπιές – αναζητά ο αναγνώστης μαζί με την ευφυή σκέψη του Πουαρό, να βρει τα κενά της αφήγησης του πραγματικού δολοφόνου.
Έξυπνο, ευφυές, σαν μια παρτίδα σκάκι, και βαθιά ψυχολογημένοι χαρακτήρες. Όπως εξομολογείται ο ίδιος ο ντετέκτιβ: «Σκεφτείτε για λίγο. Αν περνούσατε μπροστά από ένα ιχθυοπωλείο και βλέπατε δώδεκα ψάρια αραδιασμένα πάνω στην τάβλα, θα νομίζατε ότι όλα είναι πραγματικά ψάρια, έτσι δεν είναι; Όμως, ένα από αυτά, θα μπορούσε να είναι βαλσαμωμένο».
Εξαιρετικό.