Αντρινέ Παλατζιάν

Ο κύκλος της ζωής

Μια οικογενειακή ιστορία σαν μυθιστόρημα, γεμάτη από τις εξορίες, σφαγές και διώξεις των  Αρμενίων.

Οι περισσότερες Ελληνικές οικογένειες έχουν υπάρξει πρόσφυγες ή μετανάστες. Εδώ, η ιστορία περιγράφει τις περιπέτειες τριών γενιών μιας Αρμένικης οικογένειας που ξεκίνησε από τα βάθη της Ασίας, στη λίμνη Βαν. Τις ιστορίες των 2 παππούδων, του πατέρα και του πεθερού της συγγραφέως.

Πώς τα ορφανά μικρά παιδιά, καταδιωγμένα από τους Τούρκους ξεκίνησαν ένα οδοιπορικό στην Αμάσεια, στη Σμύρνη, στην Κωνσταντινούπολη, στη Βιέννη, στη Σόφια, στο Βουκουρέστι και στη μεταπολεμική Αθήνα.

Η 88χρονη συγγραφέας περιγράφει τα βάσανα και τις δοκιμασίες του Αρμένικου λαού (οι περιγραφές της έχουν πολλά από τα στοιχεία των ιστοριών της Πόντιας γιαγιάς μου). Από τις ακρότητες και τη μισαλλοδοξία της Ανατολής στις αστικές αναλαμπές της μπελ επόκ της Ευρώπης.

Όλα όσα περιγράφει η Αντρινέ Παλατζιάν με ανθρωπιά και νοσταλγία είναι η ιστορία της οικογένειάς της. Εξιστορεί τις δύο ιστορίες των δύο οικογενειών, της δικής της και του άντρα της.

Μερικά ανατριχιαστικά περιστατικά:

• Ο παππούς της σε ηλικία 17 ετών σώθηκε από την εισβολή 5 Τούρκων στρατιωτών που μπήκαν σπίτι τους και πυροβόλησαν και σκότωσαν τα 3 μικρότερα αδέλφια του και τις μικρότερες αδελφές του. Ο ίδιος σώθηκε τρυπώντας κάτω από το κρεβάτι και περπάτησε 1800 χιλιόμετρα ρακένδυτος και πεινασμένος για να σωθεί και έφτασε στην Κωνσταντινούπολη.

 

• Μερικά χρόνια μετά, το 1889, στην Κωνσταντινούπολη, Τούρκοι αστυφύλακες χτυπάνε νύχτα την πόρτα και ζητάνε από τον οικοδεσπότη Απραάμ που στο μεταξύ έχει παντρευτεί και έχει ένα παιδί, να πάει στο τμήμα για να «απαντήσει σε κάποιες ερωτήσεις». Έτσι, μάζεψαν όλη την αφρόκρεμα του Αρμένικου λαού και τους «εξαφάνισαν» όλους ως το πρωί.

 

• Ο γιος τους Απραάμ, ο Κιρκόρ, μεγαλώνει με εξαιρετικά ταλέντα σε ξένες γλώσσες. Εργάζεται σε ένα σχολείο σαν καθηγητής. Όμως και πάλι επίκειται διωγμός Αρμενίων. Ο διευθυντής του, του αναθέτει να αναλάβει 12 Αρμένιους μαθητές και να του φυγαδεύσει στη Σούτσοβα, πόλη που ανήκε στην Αυστροουγγαρική Αυτοκρατορία.

 

• Οι Τούρκοι μάζεψαν τον αρμένικο πληθυσμό ενός χωριού στην χριστιανική εκκλησία, τους κλείδωσαν μέσα και τους έκαψαν όλους βάζοντας φωτιά στην εκκλησία και εξοντώνοντας τον πληθυσμό του χωριού.

 

• Η πεθερά της συγγραφέως επέζησε από την καταστροφή της Σμύρνης.

 

• Η ζωή της συγγραφέως στη Βιέννη, όπου ο πατέρας της διορίστηκε ιερέας εξελίχτηκε, ειδικά στα χρόνια της Ναζιστικής Κατοχής, από ανέμελη σε γεμάτη κινδύνους.

Αξιοθαύμαστος ήταν ο αγώνας για την επιβίωση των δυο οικογενειών, οι οποίες προσπαθούσαν, ξεπερνώντας κάθε εμπόδιο, όχι μόνο να ζήσουν αλλά και να αναπτύξουν εμπορικές επιχειρήσεις (μεταξύ αυτών και υφαντουργεία, εγκαθιστώντας αργαλειούς σε απλά δωμάτια σπιτιών).

Η κατάληξη της συναρπαστικής ιστορίας των Αρμενίων του βιβλίου ήταν, φυσικά, να εγκατασταθούν στην Αθήνα.

Ειλικρινά συγκινήθηκα από το βιβλίο αυτό, εκτίμησα άλλη μια φορά την κατάσταση της ζωής μας σήμερα, είμαι ευγνώμων που ποτέ δεν ζήσαμε τέτοιες συμφορές.

Όσο για το βιβλίο….είναι ιδιωτική έκδοση! Δεν υπάρχει στο εμπόριο. Κρίμα που δεν μπορείτε να διαβάσετε και σεις αυτή την ιστορία όπως εγώ!

Εμένα μου τη χάρισε ο γείτονάς μου Σέρκος Παλατζιάν, γιατί η μητέρα του και συγγραφέας του βιβλίου ζήτησε να διαβάσω την συναρπαστική ιστορία της οικογένειας. Την ευχαριστώ!