Βιβλίο του Στέλιου Στυλιανού: Οι κόρες του ανέμου, περίληψη και κριτική του βιβλίου.

Στέλιος Στυλιανού

Οι κόρες του ανέμου

Εκδόσεις Χάρτινη Πόλη

Ένα πολύ ενδιαφέρον μυθιστόρημα που κυλάει αβίαστα.

Ωραίο, αντρίκιο, ηρωικό βιβλίο με αφετηρία και επίκεντρο τη γυναίκα.

Ο συγγραφέας, που έχει γεννηθεί στην Κύπρο, αποτίει φόρο τιμής στη σύγχρονη ιστορία της Κύπρου, διαλέγοντας για ήρωες του βιβλίου, αληθινούς ήρωες της αντίστασης κατά των Βρετανών.

Το 1956, μια χούφτα νεαρών παιδιών, βγαίνουν στα βουνά, 17χρονα νιάνιαρα, αλλά λιοντάρια στην ψυχή. Ο Κωνσταντής ή Φωκάς, ο Νικηφόρος ή Άνεμος, ο Πέτρος ή Μπούρας.

Ο Νικηφόρος αγαπάει με πάθος τη Ναυσικά, την αδερφή του Κωνσταντή, το ίδιο και εκείνη. Ο Πέτρος, τη διεκδικεί ύπουλα, προδοτικά, άνανδρα. Όταν η Ναυσικά ανακαλύπτει ότι είναι έγκυος από το παιδί του Νικηφόρου, ήδη εκείνος έχει εξευτελιστεί στο χωριό ως προδότης και συνεργάτης των Βρετανών. Ο Πέτρος, της κάνει πρόταση γάμου και τον παντρεύεται, αν και δεν τον αγαπά, γιατί είναι μεγάλο το ρεζίλι της ανύπαντρης εγκυμοσύνης.

O Νικηφόρος φυγαδεύεται και για χρόνια ζει στο Λονδίνο, προδομένος, καταθλιπτικός, οργισμένος με αυτούς που τον αδίκησαν. Σε αυτούς, συμπεριλαμβάνεται και η Ναυσικά, χωρίς βέβαια να γνωρίζει ο Νικηφόρος πως η κόρη που θα γεννήσει η Ναυσικά, είναι δικό του παιδί.

Τα χρόνια περνούν, ο Νικηφόρος ξαναφτιάχνει τη ζωή του και αποκτά μια κόρη.

Η ιστορία αλλάζει πολλά κεφάλαια στην Κύπρο, οι προδότες ευημερούν, ενώ οι αντάρτες βρίσκονται στο περιθώριο.

Είκοσι χρόνια μετά, η ιστορία, η μοίρα και οι συμπτώσεις φέρνουν κοντά τις δύο κόρες του Νικηφόρου ή Ανέμου. Ήρθε ο καιρός να φανερωθούν οι προδότες και να δικαιωθούν οι προδομένοι.

Το βιβλίο είναι, στο βάθος του πολύ δραματικό, χωρίς η γραφή του συγγραφέα να είναι τραγική, λυρική ή γλυκερή.  Ρέει αβίαστα σαν κινηματογραφικό σενάριο, με ψυχολογικό βάθος. Ο συμβολισμός των ηρώων του είναι ολοφάνερος: όπως προδόθηκαν οι ίδιοι μεταξύ τους, έτσι προδόθηκε και η Κύπρος από την Ελλάδα (πρωτίστως), από τους κυβερνώντες της Κύπρου και τις μεγάλες δυνάμεις.

Αν προσέξεις την συναισθηματική του αφιέρωση,  θα συναισθανθείς ότι αφορά την ίδια την Κύπρο.

Ένα βιβλίο γεμάτο αγωνία, έρωτα, όνειρα απραγματοποίητα, απογοητεύσεις, κάθαρση και εξιλέωση, γραμμένο λεβέντικα, με τρόπο που αιχμαλωτίζει τον αναγνώστη.

Θα απολαύσεις κάθε του σελίδα και τις κοινωνικές ή πολιτικές απόψεις που μέσω των ηρώων του, εκφράζει ο συγγραφέας.

Η ψυχολογική περιγραφή των ανταρτών που χρόνια μετά, εξακολουθούν να υπηρετούν τις ίδιες αξίες που διάλεξαν στα νεανικά τους χρόνια, πάντα δεμένοι σαν μια γροθιά, θα δώσει ικανοποίηση στον αναγνώστη και θα δείξει με το δάχτυλο, τις ελλείψεις σε αξίες που έχει η εποχή μας. Ο συγγραφέας αναδεικνύει τη ζωτική, πρωταρχική ανάγκη για ήθος των ηρώων, που πηγάζει από την καρδιά τους και γεμίζει πληρότητα τον αναγνώστη που το διαβάζει.

Πολύ, μα πολύ καλό!