Βιβλίο του Ισίδωρου Ζουργού: Οι ρετσίνες του βασιλιά, περίληψη και κριτική του βιβλίου.

Ισίδωρος Ζουργός

Οι ρετσίνες του βασιλιά

Εκδόσεις Πατάκη

Ένα μυθιστόρημα για τις σχέσεις γονιών και παιδιών, για τον απολογισμό της ζωής, τη θλίψη που προκαλούν τα λάθη, για την εξιλέωση.

Ίσως ο τίτλος σε παραπλανήσει λιγάκι, νομίζοντας ότι θα διαβάσεις για έναν αληθινό βασιλιά. Το μυθιστόρημα δεν είναι ιστορικό, δεν έχει βασιλιάδες, είναι τωρινό και μάλιστα περιγράφει όλα τα κοινωνικά φαινόμενα της Ελλάδας του σήμερα.

Το νέο βιβλίο του Ισίδωρου Ζουργού, μας παραπέμπει στην αριστουργηματική ιστορία του βασιλιά Ληρ και των τριών αχάριστων κοριτσιών του. Έτσι κι εδώ, ο ήρωας, ο γέρο-Έξαρχος, ένας παροπλισμένος ευκατάστατος μεσήλικας, χήρος, έρχεται σε ένα χωριό ως “βασιλιάς” και ζει στο αρχοντικό του πεθερού του. Και οι τρεις κόρες του, η μία που ζει στο Λονδίνο, η άλλη στις Βρυξέλλες και η τρίτη στην Ελλάδα, τον έχουν κάνει πέρα από τη ζωή τους.

Ο ίδιος υπήρξε πάντα εργασιομανής, μορφωμένος, ανήκε στην ελίτ του κύκλου του, πρόσφερε τα πάντα στις κόρες του, εκτός από την πολύτιμη παρουσία του, και τώρα βρίσκεται να κάνει παρέα με καφετζήδες, υλοτόμους, γελαδάρηδες και τον τρελό του χωριού, συντροφιά με καραφάκια από ρετσίνες, τις οποίες αρχικά περιφρονεί, αλλά μετά γίνονται μέρος της καθημερινότητάς του και το “τσούζει” με τα καραφάκια.

Η θλίψη πλανάται στην ατμόσφαιρα της ιστορίας. Ο γέρο-Έξαρχος, αναζητά μια δεύτερη ευκαιρία να ζήσει, μέσα από την λησμονιά του κρασιού, απλές, καθημερινές χαρές της σάρκας, μια και η χαρά της αγάπης είναι για κείνον ένας απωθημένος φόβος. Καινούργια αρχή, καινούργια ζωή είναι η επιθυμία του. Θα τα καταφέρει;

Ειδικά όταν ανακαλύπτει μέσα σε κούτες στα υπάρχοντα του πεθερού του, οικογενειακά μυστικά που τον κάνουν να καταρρεύσει.

Η ανατροπή και η κάθαρση έρχονται στο τέλος.

Ένα μυθιστόρημα για τις αντιθέσεις των πνευματικών και σωματικών απολαύσεων, της αλαζονείας της νεαρής ηλικίας και της θλίψης της μεγάλης ηλικίας, της αγάπης, της ευγνωμοσύνης, της κλειστής κοινωνίας –κλειδαρότρυπας, των κατώτερων ενστίκτων και της εγκατάλειψης, στο αδιέξοδο της ζωής.

Γραμμένο σε ωραία λογοτεχνική γλώσσα, ο αναγνώστης, θα απολαύσει μαζί με το βάθος των συναισθημάτων, το ειδικό βάρος των λέξεων.

Πηγή: www.tsemperlidou.gr