Βιβλίο της Μάγκι Ο’ Φάρελ: Το Πορτρέτο ενός γάμου, περίληψη και κριτική του βιβλίου.

Μάγκι Ο’ Φάρελ

Το Πορτρέτο ενός γάμου

Εκδόσεις Ψυχογιός

Είναι σπάνιο να έχω διαβάσει μυθιστόρημα που να σου τραβάει το ενδιαφέρον η γραφή του σε κάθε μία σελίδα. «Το Πορτρέτο ενός γάμου» είναι ένα από αυτά.

Συνταρακτικό, βαθύτατα συναισθηματικό και τόσο σπαρακτικό, χάρη στην πένα της συγγραφέως. Ένα ακόμα στοιχείο που παρασύρει τον αναγνώστη είναι και η μετάφραση του Αύγουστου Κορτώ. Τι επιλογή λέξεων, τι λογοτεχνικό ύφος! Αυτό το βιβλίο είναι ένα αριστούργημα.

Η πλοκή του στηρίζεται σε μια πραγματική ιστορία. Στο γάμο της 15χρονης Λουκρητίας των Μεδίκων με το Δούκα της Φερράρας, Αλφόνσο τον Β’.

Λίγο μετά τη φιλοτέχνηση ενός γοητευτικού πορτρέτου της, η νεαρή Λουκρητία βρέθηκε νεκρή. Ακούστηκε ότι την δηλητηρίασε ο άντρας της.

Η συγγραφέας, όχι απλά περιγράφει τι νιώθει το κορίτσι όταν υποψιάζεται ότι ο άντρας της την έχει φέρει σε μια απομακρυσμένη βίλα για να τη σκοτώσει, αλλά διεισδύει στα βάθη της ψυχής της ηρωίδας της και γίνεται η ίδια το κορίτσι. Τι βλέπει, πώς αισθάνεται, τι παρατηρεί… με συνεχείς αναφορές στην ανέμελη ζωή της μικρής αριστοκράτισσας, μαθαίνουμε ότι μεγάλωσε στην εποχή της Αναγέννησης, στην οικογένεια του Δούκα της Φλωρεντίας, το πέμπτο από εφτά παιδιά, ήταν πάντα ανήσυχη, ανένταχτη, καλλιτεχνική ψυχή, χωρίς διάθεση για γυναικείες φιλαρέσκειες και γυναικεία τερτίπια.

Η όμορφη αδερφή της, Μαρία, ήταν εκείνη που αρραβωνιάστηκε πρώτα το Δούκα της Φερράρας. Όμως, η Μαρία πέθανε από πνευμονία και, δυο χρόνια αργότερα, οι δύο οίκοι. της Τοσκάνης και της Φερράρας, αποφάσισαν να ενωθούν δίνοντας ως νύφη, αυτή τη φορά τη μικρότερη και διόλου λαμπερή Λουκρητία. Ένα κορίτσι προσκολλημένο στην οικογένειά του, αν και τα αδέλφια της συνεχώς την πειράζουν, που λατρεύει να εκφράζεται με τη ζωγραφική.

Ο γάμος θα γίνει τελικά και το κορίτσι θα φύγει για πάντα από την ασφάλεια και την αγάπη της οικογένειας και την προστασία της αγαπημένης του γκουβερνάντας.

Όμως ο Δούκας, για να διασφαλίσει τον οίκο του χρειάζεται διάδοχο, κι ο διάδοχος δεν έρχεται. Ως ένοχος  για την εγκυμοσύνη που δεν έρχεται, το 1561, που διαδραματίζεται η ιστορία, θεωρείτο πάντα η γυναίκα.

Είναι αξιοθαύμαστη η πένα της συγγραφέως, καθώς μέσα από τα μάτια της Λουκρητίας παρατηρεί τη ζωή, τη φύση, τους υπηρέτες, τον σύζυγο, με τον ψυχισμό μιας 15χρονης της εποχής της Αναγέννησης.

Η μουντή αυλή του ενός οίκου σε σύγκριση με την ανοιχτόκαρδη του άλλου οίκου, οι μοχθηροί αυλικοί, οι καλόκαρδες τροφοί, οι παμπόνηροι ζωγράφοι, παρατίθενται μπροστά στον αναγνώστη με μια ευκολία σαν να ήμασταν στο σήμερα. Και πάνω απ’ όλα κρέμεται το πέπλο της θανάτου που απειλεί το κορίτσι-Δούκισσα.

Όσο για τα προνόμια ή δικαιώματα της γυναίκας, δεν υπάρχουν ούτε τα αυτονόητα, που με τα σημερινά δεδομένα θεωρούμε μια κανονικότητα. Το πώς θα ντυθεί, αν θα έχει τη δυνατότητα να αποφασίζει για σημαντικά θέματα στη ζωή της… αυτές οι αποφάσεις δεν της ανήκουν. Είναι μια διακοσμητική παρουσία με στόχο την τεκνοποίηση.

Μέσα από αυτό το χορταστικό μυθιστόρημα θα ρουφήξετε ατμόσφαιρα, ιστορικές πληροφορίες, αγωνία, προσμονή, οργή και ελπίδα για το αν η ηρωίδα θα εξασφαλίσει μια καλύτερη τύχη.

Θα σας ενθουσιάσει και θα σας αγγίξει μέχρι τα τρίσβαθα της ψυχής σας.

Φωτό από: https://gr.depositphotos.com