Μπεατρίτσε Σαλβιόνι
Δε φοβάμαι τίποτα
Εκδόσεις Πατάκη
Ένα μυθιστόρημα που θα θυμάσαι για καιρό. Θυμίζει λίγο το στυλ της Έλενας Φερράντε και του νεορεαλιστικού κινηματογράφου.
Η δραματική ιστορία της Σαλβιόνι με τους δυνατούς και σκοτεινούς χαρακτήρες, διαδραματίζεται στη φασιστική εποχή του Μεσοπολέμου. Του 1936, η Ιταλία παρασυρμένη από τις φιλοδοξίες του αποικιοκρατισμού, βρίσκεται σε πόλεμο στην Αφρική, με την Αβησσυνία. Ο λαός, είναι υποταγμένος στον απολυταρχισμό του καθεστώτος του Μουσολίνι. Ειδικά οι γυναίκες, υποφέρουν χωρίς να μπορούν να υψώσουν τη φωνή τους στην πατριαρχική αυστηρή κοινωνία.
Κάθε προσπάθεια για να ακουστεί μια φεμινιστική πλευρά, τυγχάνει της υποδοχής που είχαν οι μάγισσες του Μεσαίωνα.
Σε αυτή τη ζοφερή εποχή της Ιταλικής ιστορίας, δημιουργείται μια δυνατή φιλία δύο δωδεκάχρονων κοριτσιών. Η Φραντσέσκα είναι κόρη μιας ευκατάστατης οικογένειας, όμορφη, καλή μαθήτρια στο σχολείο και υπάκουη κοπέλα. Η Μανταλένα προέρχεται από μια φτωχή οικογένεια, είναι κακή μαθήτρια, ανυπάκουη, ατρόμητη και επαναστάτρια. Το παρατσούκλι της είναι «Μαλνάτα», δηλαδή κακότυχη. Προσπαθώντας να αμυνθεί το κορίτσι αυτό στην κακοποίηση που υφίσταται από το σχολείο και την κοινωνία, εκσφενδονίζει μαύρες «κατάρες», όπως «θα σου φάνε τα μάτια οι αρουραίοι», «ως το βράδυ δεν θα ζήσεις». Αυτές όμως οι μελανές προβλέψεις σε ό,τι την έχει δυσαρεστήσει, πραγματοποιούνται. Πράγμα που οδηγεί την πατριαρχική κοινωνία της πόλης, να θέλει να σιωπήσει την ενοχλητική έφηβη που σηκώνει κεφάλι, θεωρώντας τη μάγισσα.
Το βιβλίο, που χωρίζεται σε τέσσερα μέρη, αρχίζει με μια απόπειρα βιασμού και ένα φόνο. Ο νεαρός άντρας είναι γιος του πλούσιου της πόλης, και πηγαίνει με κορίτσια τάζοντάς τους γάμο και μετά τις εγκαταλείπει θεωρώντας τες «πουτάνες».
Στο επεισόδιο εμπλέκονται οι δύο φίλες. Η μια ως υποψήφιο θύμα του βιασμού και η άλλη ως ο σωτήρας της. Και οι δυο προσπαθούν να ξεφορτωθούν το πτώμα.
Μετά την αρχική αυτή σκηνή, η συγγραφέας μάς πηγαίνει πίσω, στην αρχή της γνωριμίας των δύο κοριτσιών, με τις άτακτες συμπεριφορές τους. Η Φραντσέσκα ζηλεύει την τόλμη και ελευθερία της Μανταλένας και προσπαθεί να τη μιμηθεί, με τον να έρθει κοντά της και να της μοιάσει στο θάρρος και στην αυθάδεια. Πολλά – δυσάρεστα – περιστατικά θα φέρουν κοντά της δύο κοπέλες, οι οποίες θα χτίσουν μεταξύ τους δυνατούς δεσμούς φιλίας και αγάπης.
Είμαι σίγουρη, ότι εμπνευσμένη από τον αγώνα «Me too» των σημερινών γυναικών, η συγγραφέας αναδεικνύει μια ανάλογη περίπτωση πριν από ενενήντα χρόνια και τη δύναμη επίδρασής της στην τότε κοινωνία.
Μια φωτεινή ιστορία γεμάτη ελπίδα για το μέλλον των γυναικών σε μια εποχή γεμάτη έρεβος. Ο τίτλος του βιβλίου τα λέει όλα, θα μπορούσε να είναι η φεμινιστική σημαία μιας σουφραζέτας.
