Βιβλίο της Agatha Christie: Το πτώμα στη βιβλιοθήκη, περίληψη και κριτική του βιβλίου.

Agatha Christie

Το πτώμα στη βιβλιοθήκη

Εκδόσεις Ψυχογιός

Δεν είναι τυχαίο που η Άγκαθα Κρίστι είναι η βασίλισσα του αστυνομικού μυθιστορήματος. Γράφει αριστοτεχνικά, γνωρίζει καλά την ψυχολογία των ηρώων της, έχει χιούμορ και ξέρει να ιντριγκάρει το μυαλό του αναγνώστη μέχρι να λύσει το μυστήριο.

Στο βιβλίο «Το πτώμα στη βιβλιοθήκη», το πρώτο της σειράς που διάβασα, ο φόνος έχει γίνει στην πρώτη σελίδα. Στις επτά το πρωί, η υπηρέτρια του συνταγματάρχη Μπάντρι και της συζύγου του, πηγαίνει να τραβήξει τις κουρτίνες στο δωμάτιο της βιβλιοθήκης και βρίσκει το πτώμα μιας νεαρής γυναίκας. Είναι ξανθιά, βαριά μακιγιαρισμένη και φοράει ένα φτηνιάρικο, παλιό βραδινό φόρεμα.

Επομένως, όλη η πλοκή του βιβλίου στηρίζεται στο να βρεθεί ο ένοχος. Όμως, η συγγραφέας ρίχνει σκόνη στα μάτια του αναγνώστη, ξεσκεπάζοντας τα κίνητρα πολλών από το περιβάλλον του συνταγματάρχη, οδηγώντας σε να σκεφτείς ότι πολλοί είναι οι πιθανοί δολοφόνοι. Άλλος γιατί δεν έχει πειστικό άλλοθι, άλλος γιατί έχει οικονομικό κίνητρο, άλλος γιατί θέλει να επωφεληθεί από μια κατάσταση.

Τη λύση στο μυστήριο καλούνται να βρουν όχι μόνο οι αστυνομικοί επιθεωρητές της κομητείας, αλλά ακόμα και ένας συνταξιούχος επιθεωρητής της Σκότλαντ Γιάρντ.

Στο μεταξύ, τα κουτσομπολιά για τον συνταγματάρχη Μπάντρι και τη νεαρή που βρέθηκε νεκρή στη βιβλιοθήκη του, δίνουν και παίρνουν στη μικρή επαρχιακή κοινωνία της Αγγλίας.

Ατάραχη, όμως, η κυρία Μπάντρι καλεί τη φίλη της, τη μις Μαρπλ, μια ανύπαντρη γυναίκα μεγάλης ηλικίας, να εξιχνιάσει το μυστήριο. Η μις Μαρπλ γνωρίζει πώς σκέφτεται το χωριό και οι άνθρωποι της επαρχίας και, με το μυαλό της, κάνει εκπληκτικούς συνειρμούς με τα γεγονότα του φόνου και μικρά περιστατικά του χωριού, που άλλα έδειχναν και άλλα έκρυβαν.

Η γραφή της Άγκαθα Κρίστι είναι συναρπαστική, χωρίς φλυαρίες και περιττές περιγραφές. Γιατί ξέρει πώς να δημιουργεί αγωνία και μυστήριο. Δεν μας περιγράφει δηλαδή αν η βιβλιοθήκη ήταν από ξύλο τριανταφυλλιάς ή καρυδιάς ή αν είχε σπάνιες εκδόσεις ή πολλά βιβλία. Μας δίνει όμως καίριες πληροφορίες για τους ήρωες. Ας πούμε, περιγράφει τη μις Μαρπλ ως «μια ηλικιωμένη κυρία με ίσια ράχη» και «Τα ευχάριστα, πονηρά μάτια της…» και αμέσως αποκτάμε εικόνα για την ερασιτέχνιδα ντετέκτιβ. Ο αναγνώστης απολαμβάνει και τις κοινωνικές καταγραφές που πλουσιοπάροχα αναλύει η συγγραφέας με σκωπτικές περιγραφές μέσα από την πλοκή της, όπως «Σε ένα χωριό, βλέπει κανείς τόση κακία» ή «Έχει σε χαμηλή εκτίμηση την ανθρώπινη φύση.»

Ένα μυθιστόρημα καθηλωτικό και, πράγμα παράδοξο, ταυτόχρονα ευχάριστο. Μυστήριο, αγωνία και ο μικρόκοσμος μιας κοινωνίας αποκαλύπτεται από την αριστοτέχνιδα του αστυνομικού μυθιστορήματος, που έχει πουλήσει 2 δισεκατομμύρια αντίτυπα.