Βιβλίο του Γιάννη Ευσταθιάδη: Ανοιχτό Μικρόφωνο, περίληψη και κριτική του βιβλίου.

Γιάννης Ευσταθιάδης

Ανοιχτό Μικρόφωνο

Μονόλογοι και Ομολογίες

Εκδόσεις Μελάνι

Το καινούργιο βιβλίο του Γιάννη Ευσταθιάδη αποτελείται από 17 μικρούς μονολόγους, σαν να εκφωνούνται μπροστά σε μικρόφωνο. Είναι εξομολογήσεις ανθρώπων που βρίσκονται σε κομβικό σημείο της ζωής τους και κάνουν την αποτίμησή της. Άλλοτε υπό το βάρος μιας αρρώστιας, άλλοτε κοντά στο θάνατο και ορισμένοι μιλούν μετά το θάνατο.

Οι προβληματισμοί και τα νοήματα των μονολόγων είναι πυκνοί και ερεθίζουν νοητικά τον αναγνώστη. Το απόσταγμα όλων των συναισθημάτων που αναμοχλεύονται από τα κείμενα, αφήνει μια επίγευση θλίψης και πίκρας για το εφήμερο της ζωής, τα ανθρώπινα λάθη, το χρόνο που κυλάει αδυσώπητα.

Άλλες ιστορίες είναι σημερινές, άλλες χθεσινές και άλλες αναδύονται από τα βάθη των αιώνων. Οι αφηγητές συχνά είναι διάσημα πρόσωπα, αλλά οι περισσότεροι είναι άγνωστοι, καθημερινοί άνθρωποι. Όλων τις ιστορίες τις περιγράφει με ακρίβεια ο συγγραφέας, καθώς χειρίζεται με μαεστρία την ελληνική γλώσσα.

Η μοναξιά, τα γηρατειά, ο χρόνος και ο θάνατος επιβάλλονται με τη δύναμή τους στους μονολόγους των κειμένων, στη ζωή και στην ελπίδα. Διάλεξα μερικά αποσπάσματα από το βιβλίο, που μεταδίδουν το ύφος της γραφής.

«Γιατί αύριο είναι μια ίδια μέρα».

«Πέθαναν αυτοί φριχτά και σείς χειρότερα».

«Ανεπίστρεπτα καλοκαίρια».

«Με όλη την επισημότητα που ταιριάζει όταν νεκρός χαιρετάει νεκρό».

«Έχω ένα επείγον ταξίδι στο πουθενά και ένα σημαντικό ραντεβού με κανένα».

Αν και μονόλογοι, τα πεζά αυτά κείμενα κρύβουν μέσα τους τη θλίψη και το λυρισμό της ποίησης.

Και για να συνοψίσω με μια φράση την ιδέα που διαπερνάει όλο το βιβλίο: «Θέλω χρόνο Δώστε μου κι άλλο χρόνο».

Όλα τα κείμενα είναι ευφυή, διάλεξα, όμως, δύο πολύ ενδιαφέροντα: το κείμενο με τίτλο «Πρωινή Εκπομπή», που μιλάει για έναν κακό και ανίκητο ήρωα, που αποφάσισε να σκοτώσει όλους τους ήρωες των παραμυθιών του κόσμου, από τη Σταχτοπούτα έως τη Χιονάτη!

Το άλλο είναι ο «Αυτόματος Τηλεφωνητής» στον οποίο ο αφηγητής ζητάει από όσους τηλεφωνούν να του αφήνουν ένα μήνυμα, χωρίς ο ίδιος να απαντά, γιατί δεν θέλει διαλόγους, μόνο μονολόγους.

Ένα βιβλίο, που θα ταρακουνήσει τον αναγνώστη. Αν και είναι μόνο 100 σελίδες, του δίνει τροφή για σκέψεις, για πάντα.

Εξαιρετικό!