Βιβλίο του Γιάννη Ευσταθιάδη: Μακρόβια, μικρόβια κείμενα για μακρόβια θέματα, περίληψη και κριτική του βιβλίου.

Γιάννης Ευσταθιάδης

Μακρόβια

Μικρόβια κείμενα για μακρόβια θέματα

Εκδόσεις Μελάνι

Ένα τόσο προφητικό βιβλίο, στον τίτλο τουλάχιστον. Είναι μια ανθολογία από κείμενα «Μακρόβια», με μακρά ζωή, αφού είναι επίκαιρα ακόμα και σήμερα.

Ο συγγραφέας τους, Γιάννης Ευσταθιάδης, έχει εκδώσει ποίηση, πεζά, δοκίμια, και για πολλά χρόνια έχει γράψει γαστρονομικά κείμενα με το ψευδώνυμο Απίκιος.

Το «Μακρόβια, Μικρόβια κείμενα για μακρόβια θέματα» είναι ένα βιβλίο-καθρέφτης της ελληνικής κοινωνίας. Έχουν δημοσιευθεί σε μόνιμη στήλη στο περιοδικό «4 Τροχοί», μεταξύ 1998 και 2007. Τα θέματα των κειμένων, ακόμα και σήμερα, απασχολούν τους Έλληνες, τους αναγνώστες και τα Μέσα.

Το τσιγάρο και ο νέο πουριτανισμός, πώς θα ήταν η χώρα μας αν όλα δούλευαν ρολόι, το μαρτύριο του μάρτυρα που έχει εξαπατηθεί από «τον καλό άνθρωπο της διπλανής πόρτας», τα προνόμια του πολίτη που κυκλοφορεί με μπαστούνι, η διαφορά του Ελληνάρα από τον Ελληναρά, η συνεχής προβολή κυρίως τραγουδιστών από την τηλεόραση, η επιτυχία των εύκολων best-sellers, η ρουτίνα του θανάτου στις ειδήσεις… θέματα που τραβούν το ενδιαφέρον του αναγνώστη και αναγνωρίζει την κοινωνία του σε κάθε φράση. Άλλοτε με χιούμορ, άλλοτε με διεισδυτική παρατηρητικότητα και άλλοτε με σαρκαστικό σχολιασμό, τα «Μακρόβια» σε αφυπνίζουν.

Ανάμεσα στα κείμενα ξεχώρισα το «Γλωσσάρι πολιτικών συζητήσεων», με φράσεις τόσο κλισέ που ακούμε καθημερινά από το στόμα των καλεσμένων ή των δημοσιογράφων στις πολιτικές εκπομπές της tv. («Εγώ σας άκουσα ευλαβικά», «Μη μιλάτε όλοι μαζί», «Δεν έχουμε άλλο χρόνο»)

Ξεχώρισα επίσης «Αφορισμούς» του συγγραφέα. Παράδειγμα, «Το να συνηθίζεις το κακό, αυτό είναι το χειρότερο!»

Θεωρώ κορυφαίο, από τα κείμενα του βιβλίου, το κεφάλαιο «Τι είναι η πατρίδα μας;» που με σοφία καταγράφει αυτά που είναι – αλλά δεν θα έπρεπε να είναι – η πατρίδα μας.

Ευφυές και εύστροφο, το βιβλίο του Γιάννη Ευσταθιάδη καλεί τον αναγνώστη και του παρουσιάζει μέσα από τη ματιά του, μια κοινωνία που έχει χάσει την αθωότητά της. Και ενώ η εικόνα που σκιαγραφούν τα κείμενα είναι σκληρή, η ευρηματική χρήση των λέξεων και η δημιουργική τους αναστροφή, κάνει το βιβλίο απολαυστικό!

Ας πούμε, το κείμενο «Περμανάντ ή Μίζα απλή;», όπου ο συγγραφέας καταφεύγει στην κομμωτική ορολογία για να αναδείξει τους δρόμους της μίζας στη δημόσια ζωή. Ευφυέστατο!

Ένα βιβλίο με μικρά κείμενα για να μπορείς να απολαύσεις το καλοκαίρι και που θα σε προβληματίσουν χειμώνα-καλοκαίρι.

Οπωσδήποτε να το διαβάσεις. Θα σε ενθουσιάσει.