Γ. Β. Δερτιλής

7 πόλεμοι, 4 εμφύλιοι, 7 πτωχεύσεις 1821-2016

Εκδόσεις Πόλις

Χαίρομαι που 21.000 σκεπτόμενοι Έλληνες – πριν από μένα – διάβασαν το βιβλίο.

Συγγραφέας του είναι ο καθηγητής ιστορίας Γιώργος Δερτιλής. Με τις γνώσεις του και με τη μελέτη της ελληνικής ιστορίας, εκφράζει μια γενική και συνολική αποτύπωση των δύο τελευταίων αιώνων της χώρας μας.

Μέσα σε αυτό τον κύκλο των δύο αιώνων, ο συγγραφέας παρατηρεί ότι επαναλαμβάνονται πόλεμοι, εμφύλιοι και πτωχεύσεις, που προέρχονται από τη δική μας ευθύνη και φιλοσοφία ζωής.

Η βαθύτερη αιτία που προκάλεσε τους 7 πολέμους, τους 4 εμφυλίους και τις 7 πτωχεύσεις είναι 1. η δημαγωγία και 2. ο διχαστικός λόγος των πολιτικών μας. Αν και κάποιοι από τους πολέμους ήταν αναπόφευκτοι, οι υπόλοιποι έγιναν επειδή υπερφίαλοι ηγέτες μας προήγαγαν τον εθνικισμό.

Οι πικρές αλήθειες που τονίζονται στο βιβλίο είναι:

1. Τα δύο τρίτα του πληθυσμού μας πάσχει από αμάθεια και έλλειψη κρίσης. Έτσι, οι άνθρωποι αυτοί δεν μπορούν να απομονώσουν τους φαύλους πολιτικούς και δέχονται τα ψέματά τους.
2. Στην ιστορία μας υπάρχουν “υπερπατριώτες” που οδηγούν τη χώρα σε συγκρούσεις ή σε τερατώδεις πολεμικές δαπάνες ή δαπάνες εξοπλισμού, με δανεικά (αφού λεφτά δεν υπάρχουν).
3. Υπάρχει ένας συνεχής διχαστικός λόγος στους πολιτικούς με στόχο την ψηφοθηρία, που προκαλεί εμφυλίους ή διχασμό. Έτσι, μια ανεβαίνει το ένα κόμμα που υπόσχεται δημαγωγικές ελπίδες (ψέματα) και μια έρχεται το επόμενο κόμμα, που εκδικείται.
4. Το αδελφοκτόνο σύνδρομο του Κάιν, που χαρακτηρίζει την ελληνική κοινωνία, προέρχεται από παγιωμένες αξίες επιμέρους κοινωνικών ομάδων της χώρας μας με τις ηγεσίες τους. Μέσω δημαγωγίας (ψεμάτων), επηρεάζονται οι ομάδες και χτίζουν σχέση με τις ηγεσίες τους. Ανάμεσά τους χτίζονται πελατειακές σχέσεις και δίκτυα πατρωνίας, προστασίας, ανοχής, προνομίων (ρουσφέτια). Σε αυτή τη δημαγωγία και το διχαστικό λόγο βρίσκονται οι ρίζες της οικονομικής μας κρίσης.
5. Ο τελευταίος εμφύλιος (1945-1949) άφησε 70.000 νεκρούς, 60.000 πρόσφυγες σε ανατολικές χώρες, χιλιάδες κομμουνιστές σε εξορία ή φυλακή και μια εμφυλιοπολεμική νοοτροπία, που ακόμη και σήμερα διχάζει τους Έλληνες. Οι τρεις γενιές μετά τον εμφύλιο αναζωπυρώνουν το μίσος, την πολωμένη διαμάχη των κομμάτων και, ειδικά, μέσω της παιδείας που δεν επικοινωνεί ούτε το Διαφωτισμό, ούτε τον Ανθρωπισμό.
6. Ακόμα και τα ευρωπαϊκά κονδύλια μεταξύ 1980 και 2007, κατανεμήθηκαν χωρίς σχέδια για το παραγωγικό δυναμικό της χώρας. Τις αποφάσεις για το πού θα διατεθούν, τις επηρέασε η διαφθορά (χρήματα για επιδοτημένα “πολιτιστικά κέντρα” που ήταν κέντρα νυχτερινής διασκέδασης, επιδοτημένα σιντριβάνια, παιδικές χαρές, ανύπαρκτα πρόβατα και αμφίβολης αξίας σεμινάρια, εκπαιδευτικά ή ερευνητικά προγράμματα).
7. Πολλές φορές μας έχουν σώσει ξένες δυνάμεις (φυσικά και για δικό τους όφελος) και, φυσικά, μας έχουν δώσει δάνεια, τα οποία οι ηγέτες μας έχουν ζητήσει, για να χρηματοδοτήσουν τις δημαγωγικές τους υποσχέσεις.
8. Όσο για το αν το χρέος είναι βιώσιμο ή όχι, ο συγγραφέας πιστεύει ότι πιθανά να είναι βιώσιμο, αν γίνουν οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις. Όλοι οι πρωθυπουργοί από το 1990 και μετά, τις θεωρούν απαραίτητες αλλά τρέπονται σε φυγή μόλις έβλεπαν τα συνδικάτα στους δρόμους.

Συμπέρασμα: αν δεν αλλάξει η παιδεία, να μας κάνει σκεπτόμενους ανθρώπους με κριτικό πνεύμα, θα είμαστε έρμαια των δημαγωγών ηγετών και του εσωτερικού διχασμού, βγάζοντας οι μεν τα μάτια των δε και θα καταλήγουμε μονίμως να έχουμε οικονομικά προβλήματα. Γιατί; Γιατί οι δημαγωγοί υπόσχονται οικονομικά προνόμια με χρήματα που δεν υπάρχουν – επομένως πρέπει να δανείζονται εις βάρος επόμενων γενεών – δείχνοντας το ενδιαφέρον τους μόνο για το τώρα και το κόμμα τους και όχι το μέλλον της χώρας, έστω στα επόμενα 10 χρόνια.

Η μόνη μας σωτηρία, λοιπόν, είναι η δική μας κριτική σκέψη.

Ένα αντικειμενικό υπέροχο βιβλίο. Αξίζει να το διαβάσουν όλοι οι Έλληνες.